Sylvia van Opstall verdient met haar werk meteen een mooie podium om zo haar diversiteit te kunnen tonen. Patronen, ritmes, gelaagdheid zijn maar wat thema’s die zowel in haar figuratief werk als in de abstracties die zij maakt van uiteenlopende onderwerpen te zien zijn.

‘Het is hoe je het bekijkt’, de titel van de expositie, is gekozen nadat we Sylvia van Opstall en de drie kunstenaars waarmee zij exposeert probeerden  te vatten in enkele woorden. Het werk van de kunstenaars laat zich moeilijk samenvatten in enkele woorden. De omschrijving die we hier geven van haar werk en werkwijze vindt plaats na een bezoek aan haar atelier in de voorbereiding op deze expositie.

De kunstenares is afkomstig uit allerlei ‘werelden die zich bezighouden met vormgeving en klassieke schilderkunst’, het ontwerpen en maken van kledingstukken was haar beroep en passie. In haar werk speelt zij met ervaringen die zij hier opdeed. Met een opleiding aan de kunstacademie in theatervormgeving legde zij de basis voor haar huidige werk. De ontmoeting die we hadden met de kunstenaar in haar atelier was bijzonder en verhelderend. Overal, iedere hoek van haar ruim en lichte atelier, leek te bestaan uit een thema. Portretten afgewisseld met diverse stoffen, foto’s en kaarten van oude meesters afgewisseld met designs. Werkjes van enkele cm’s die in grote aantallen tegen de muur weer een geheel vormden en werken van enkele meters met voorstellingen die zich niet 1,2,3 lieten doorgronden zorgden ervoor dat we voordat we in gesprek raakten eerst onze ogen uitkeken.

Patronen,  ruimtelijk versus 2-dimensionaal, in decoratieve patronen, plattegronden en interieurs van monumentale gebouwen of exterieurs, vindt verweving plaats van al deze aspecten. Patronen worden zichtbaar zonder de andere voorstellingen te verstoren, zelfs vindt van de patronen een versterking of herhaling plaats in de voorstelling. Subtiel en doordacht.

De ruimtelijkheid die in het platte vlak wordt nagestreefd, wordt vervolgens ontkend door de tweedimensionale werking van de patronen. Toch zijn het juist weer die decoratieve patronen die uitnodigen de ruimtelijkheid te ontdekken. De chaos die lijkt te ontstaan wordt tijdens het schilderen van vele lagen over elkaar, telkens weer teruggebracht tot orde en harmonie. De toeschouwer wordt uitgedaagd om zich te verdiepen in de dialoog die zich ontvouwt op het doek.