Zijn atelier bevindt zich ‘overal’, of in ieder geval daar waar deze kunstenaar zich laat inspireren door het landschap.
Onze ontmoeting vindt plaats op zijn woonadres, een pittoresk huisje in een oud Hollandse dorpskern aan een rivier. Prachtig.
De kennismaking is hartelijk, bij binnenkomst werd ik meteen overdonderd door een aantal prachtige grote werken van de kunstenaar zelf. Bergen in al hun eenvoud in een mistig en grauw wolkendek. Een krachtig werk op een paneel van 60 bij 80 cm. Een formaat wat Frank Dekkers vaak gebruikt. Een redelijk groot formaat als je jezelf realiseert dat het werk buiten wordt gemaakt. De bergen zoals op het schilderij dat me bij binnenkomst opvalt laten geen idyllische dag zien, een grauwe en koude dag, dat voel je bij het bekijken. Dat is geen makkelijke klus geweest lijkt me.
Naast de bergen talloze rivierlandschappen, met brede kwast schijnbaar moeiteloos maar erg raak geplaatst. Hoe weinig laat Frank Dekkers eigenlijk zien bedenk ik me, en wat zie ik daardoor enorm veel, realiseer ik me.
Kleuren, of juist niet, geven aan hoe laat, vroeg of in welk jaargetijde het schilderij is gemaakt.
Frank Dekkers, een buitenschilder, maar geen ‘pleinairschilder’ zoals we die ook kennen. Een bijzondere manier van samenvatten leidt in zijn schilderijen tot een erg sterk en vereenvoudig beeld. Deze werken nodigen je uit het landschap in te wandelen, en te blijven kijken.
Over Frank Dekkers is een boek verschenen, hetgeen ook verkrijgbaar is bij Galerie Bonnard
Frank Dekkers werkt op paneel en met olieverf. Zijn schilderijen zijn in de buitenlucht gemaakt. In Nederland, Frankrijk en andere voor hem inspirerende gebieden schildert hij wat hij de essentie vindt van het landschap waarin hij zich bevindt.
Frank schrijft bij zijn schilderij ‘ De Melkweg’ het volgende hierover:
Aan de Melkweg
God schijnt de wereld in wat dagen geschapen te hebben, zag dat het goed was en bleef er vanaf. Niets meer aan doen, dacht hij.
Toch stuurde hij iemand om nog een en ander duidelijk te maken. Of hij daar dan tevreden over was vraag ik me af, dat krijg je als je iemand anders iets laat doen dat je zelf had moeten doen. Ook lijkt het dat hij er nog eens voor is gaan zitten om wat meer werelden te maken. Met nog wat meer melkwegen. Wie weet wat daar allemaal geploeterd wordt.
Een nattige winteravond. De kale bomen maken zich op voor de nacht. Goddank mochten ze nog blijven staan. Vanaf de Melkweg lijkt het land leeg en eindeloos ver.
De Melkweg | 2019 | 140 x 200 cm
