Mario ter Braak (Hengelo 1960) werpt met zijn schilderkunst nieuw licht op de betekenissen binnen het genre van het stilleven. Zijn kleurrijke schilderijen gaan over hoe wij waarnemen, over de conventies van het schilderij en refereren aan kunsthistorische motieven. Hij laat zich inspireren door hoe wij communiceren.  Ter Braak doet appél op anders kijken door het schijnbaar vertrouwde anders te tonen.

De ‘poort’ tot kijken, de illusie van vruchten en vissen, neemt Ter Braak als onderwerp.
Het ordenen ervan tot beeld, is zijn middel om ruimte te bieden voor ieders kijken en denken. De vrucht, zijnde een tijd- en trendloos voorwerp, groeit volgens het principe van de symmetrie, zoals ook ons denken, bouwen en schilderijen maken zich ontwikkelt; hoe zeer wij ook hiervan willen afwijken. Ter Braak ordent in principe zijn beelden vanuit het midden. Hij ensceneert de natuur – de vruchten en vissen, die hij vindt op de Vismarkt bij hem om de hoek – waarbij het kader een tafelblad is dat samenvalt met het schilderij; zo noemt hij z’n schilderijen ook wel ‘Tafelranden’.

Iedere vrucht benadert hij als een individu door het hanteren van de realistische beeldtaal, door met respect goed luisterend te kijken. Echter in het 90°-kader, dat hij ziet als de vorm van menselijk denken, mag hij manipulerend heersen.

De schilderijen uit de serie ‘Binnen zitten’ gaan over het uitzicht vanuit zijn atelier. Het licht, of juist het ontbreken ervan tonen het belang en zorgen voor een bijzondere spanning in het werk. Tegelijk geven ze de kijker een idee van tijd, hoewel de plaats van waaruit de kunstenaar waarneemt en het onderwerp ook weer dezelfde binnenplaats is zorgt de ‘tijd’ voor een ander perspectief.

foto Mario Ter Braak door: Harry Cock