Roos van der Meijden

Stadsgezichten

Roos van der Meijden (1979) studeerde in 2001 af aan de KABK in Den Haag. Sindsdien heeft zij met een geheel eigen signatuur een plaats gevonden binnen het Nederlandse realisme. Onmiddellijk is duidelijk: haar stadsgezichten en interieurs zijn geïnspireerd op de klassieke schilderkunst. Kijk je echter iets beter, dan zie dat zij ook door moderne technieken en materialen beïnvloed wordt. Het klassieke genre wordt gerespecteerd maar ook in een nieuw daglicht gesteld.

Herkenbaar in haar stadsgezichten zijn de grote diepte suggestie, de fijne manier van schilderen en het evenwichtige kleurgebruik. Ieder detail lijkt aanwezig te zijn. Toch zijn de schilderijen zelden een exacte kopie van de werkelijkheid. “De werkelijkheid is de aanleiding tot het schilderen, niet het doel”, zegt Van der Meijden. “Wanneer een deel van een straat me niet aan staat, vervang ik ze door gebouwen die ik ergens anders heb gezien. Het eindresultaat moet uiteindelijk wel geloofwaardig zijn en de sfeer van een plek treffen.” En die sfeer voel je als kijker onmiddellijk, of het nu gaat om een lunch in de passage in Milaan of een Delftse gracht in de zomerzon.

Steengoed

“De schilderijen van Delft komen voort uit de tentoonstelling van Pieter de Hooch in het Prinsenhof museum in 2019. Ik woon niet ver van Delft, zat er zelfs jaren op school. De manier waarop hij het Delft van zijn tijd in beeld bracht, inspireerde mij om het Delft van nú in beeld te brengen.” Met De Hooch als voorbeeld, steekt Van der Meijden veel tijd in het weergeven van verschillende materialen en steensoorten. Met een enorme gedetailleerdheid brengt ze de verschillende soorten klinkertjes in een straat tot leven. Het liefst met een straal zonlicht erover. “Ik heb een enorme fascinatie voor patronen en figuren in straatwerk. In Praag had ik de neiging om op iedere straathoek stil te blijven staan.”

Verhalen

Net als bij De Hooch, vormen bij Van der Meijden mensen de kern van het schilderij. “Zonder mensen geen verhalen. Ik houd van de interactie tussen mensen in het schilderij en de kijker. Mensen in een schilderij geven mij de mogelijkheid om verhalen te vertellen. En zijn er geen mensen in het schilderij aanwezig, dan toch op zijn minst de suggestie dat ze er zijn. Door geparkeerde fietsen tegen een brug of een vergeten jas op een stoel.”

Het schilderij ‘Verlanglijstje’ is er een mooi voorbeeld van. De tassen in de etalage van een luxe winkel kunnen de jongedame duidelijk wel bekoren. Wijzend naar haar favoriet kijkt ze haar vader aan. Maar of deze zo vrijgevig zal zijn?

Dubbele werkelijkheid

Hoewel de onderwerpen en situaties de afgelopen jaren varieerden in de schilderijen van Roos van der Meijden, blijven contrasten tussen licht en schaduw en weerspiegelingen terugkerende thema’s. “Al tijdens mijn opleiding raakte ik geïnteresseerd in de manier waarop de omgeving zich reflecteert in water en hoe de golfbewegingen het licht weerkaatsen. In de loop der jaren kwamen verschillende onderwerpen voorbij, maar reflecties blijven inspireren.” Deze reflecties zien we nu terug in winkelruiten, marmeren vloeren of Delftse grachten. Soms geven ze een wereld prijs die zich buiten het gezichtsveld van het schilderij bevindt en zorgen voor een extra dimensie en een dubbele werkelijkheid. “Ik heb een geweldige inspiratiebron gevonden waar ik nog lang niet op uitgekeken ben.”

Neem contact op

Stuur gerust een bericht, we beantwoorden je vraag zo snel mogelijk.

Niet leesbaar? Verander tekst. captcha txt

Typ uw zoektermen in. Druk op enter om te zoeken