Het werk van Mieke viel ons twee jaar geleden op tijdens een expositie waar studenten van de Klassieke Academie voor beeldende kunst aan meededen. Een prachtig bronzen beeld van een werkpaard trok meteen onze aandacht. Alles klopte.

Handschrift

Toch was het niet ‘het kloppen’ wat de aandacht trok. Het handschrift van de beeldhouwer was te zien, goed te zien, en toch deed het geen afbreuk aan de anatomie. Indrukwekkend werd het daardoor des te meer.

Bij haar afstuderen dit voorjaar zag ik haar afstudeerwerk. Iets heel anders dan de knol die we twee jaar geleden zagen. Mieke liet, naast haar bronzen en gebakken beelden, houten beelden zien. Vrouwen, portretten, een meisje en een jongetje.

Allemaal raak!

Allemaal heel handschriftelijk. Ook bij het houtkappen is Mieke niet bang om te laten zien dat het materiaaleen structuur heeft. Noesten, splinters, aanzetten van de beitels, ze zijn zichtbaar. En ook hier wordt het beeld daardoor erg sterk. Na haar eindexamen is Mieke meteen weer aan het werk gegaan. Achter het huis liggen boomstronken klaar voor weer nieuwe beelden. In haar atelier zijn beelden van tijdens haar studie te zien, beelden in was waaraan ze nog aan het werk is, en beelden waar een deel al van is weggekapt. Mieke is goed in staat op meerdere fronten tegelijk bezig te zijn. Hierdoor ontstaat een afwisselende collectie. Volgend jaar in september zal Mieke deelnemen aan een expositie met twee kunstschilders. Dan zal er meer van haar werk te zien zijn. Nu tonen we van Mieke twee prachtige houten beelden van twee vrouwen. Wij stellen ons voor waar deze beelden terecht zullen komen.

Waar we zeker van zijn is dat een ruimte door de beelden een bijzonder sfeervol karakter zullen krijgen.

(foto van Mieke door: Floor Sudowe)