Summer Breeze
2 juli t/m 27 augustus 2023
‘Met verf iets kunnen maken wat een ander raakt, daar geniet ik intens van’.
Grote monumentale landschappen zonder kleur, kleine landschappen met veel tinten groen, figuur- schilderijen waarbij de essentie van de vorm je nabijheid van de persoon doet voelen. De schilderijen van Marein Konijn zijn allen op de eigen manier een intiem portret. Van het zijn, het opgroeien, de natuur of van slechts de elementen die de natuur voor ons allemaal zo bijzonder maakt.
De Groningse kunstenares won bij haar afstuderen de ‘Prix de Norvège’ voor haar werk. Met haar vlotte en brede toets weet ze een stille en tonale rust in haar werk te brengen. Marein Konijn raakt geïnspireerd door verlaten landschappen. Rijdend door Groningen wordt ze, zoals ze zelf omschrijft, geraakt door de regen, reflecties, contrasten van een verlaten omgeving. Herinneringen aan wat ooit was. De schoonheid die zij daar ervaart maakt dat zij zich klein voelt. De beelden neemt ze mee naar haar atelier, daar gaat zij volledig op in het doek en streeft ze ernaar een eigen realiteit te scheppen zonder de echte realiteit uit het oog te verliezen. Haar vaak tonale werken tonen dramatiek en leegheid. Een schoonheid waar Marein Konijn zich prettig voelt en waarmee ze aan ander, de kijker, wil raken.
Marein Konijn zelf hierover:
Soms kom ik op plekken, zoals het maisdoolhof, waar de natuur een loopje met mij neemt. De schoonheid die ik dan zie, ik voel me er klein bij. Die plekken neem ik mee naar mijn atelier, ik worstel er mee en probeer ze te vangen op mijn doeken. Soms glijden de penseel streken vanzelf en verlies ik mijzelf in de wereld op mijn doeken. Heerlijk vind ik dat, zo opgaan in het werk wat tot stand komt door mijn eigen handen dat de rest er niet meer toe doet. Soms verzin ik taferelen in mijn schilderijen. De realiteit in mijn werk is nooit ver weg. Ik houd van donker. Niet dat ik perse dramatische werken wil maken, toch eindig ik daar vaak wel. Daar voel ik me comfortabel bij. Ik streef er niet naar om de wereld om mij heen precies na te schilderen, maar meer naar een bepaalde sfeer die de toeschouwer in zijn greep houdt. Als dat gebeurt ben ik zelf geroerd. Want met verf iets kunnen maken wat een ander raakt, daar geniet ik intens van.
