Grenzeloos

21-02-2019


Zondag 24 februari 2019 t/m 7 april 2019

‘Grenzeloos’

Te zien vanaf Donderdag 21 februari t/m zondag 7 april

Opening zondag 24 februari 14.30 (vanaf 14.00 uur live muziek door LeJazz)

 

Een expositie met Nederlandse kunstenaars Hanneke Naterop en Francien Krieg, de uit Engeland afkomstige Pam Hawkes en beelden van de Spanjaard Pedro Quessada Sierra

Hanneke Naterop nam in 2017 het initiatief toen haar gevraagd werd met wie zij graag zou willen exposeren bij Galerie Bonnard. Ze kwam met deze bijzondere, ‘grenzelose’, ambitie en Galerie Bonnard was meteen enthousiast. Ook de kunstenaars die gevraagd werden waren dat meteen. Een mooi internationaal gezelschap is het gevolg.

De verhalende schilderijen en beelden van de deelnemers samen met de ambachtelijke en bijzondere technieken laten zien dat het uitwerken van een onderwerp geen ‘grenzen’ heoft te kennen. Alles kan. Het verhaal en de wijze waarop deze kunstenaars dit vertellen is hiermee van alle tijden en ook van alle culturen.

 

 

Hanneke Naterop

 De schilderijen van Hanneke Naterop laten zich niet 1,2,3 lezen. Prachtig van kleur en contrast, mooie en spannende composities, en een bijzonder handschrift zijn de eerste zaken die opvallen.

Vervolgens lijkt ieder werk lijkt een gevoel weer te geven, een emotie te willen oproepen. Bij ieder werk heeft de kunstenares een verhaal willen vertellen. Voor dit verhaal gebruikt Naterop meestal mensen en een omgeving waarin ze alleen of met anderen ‘bezig’ zijn. De omgeving en de samenstelling van de groepen laat zich niet meteen duiden, de kijker wordt uitgedaagd zelf te onderzoeken wat er gebeurt. Een mooie samensmelting vindt zo plaats. Het verhaal van de kunstenaar, de voorstelling, gelaagd, met veel kleur en contrast weergegeven, met het verhaal van de kijker.

 

Pedro Quesada Sierra

De Spaanse beeldhouwer en schilder Pedro Quesada is het afgelopen jaar in Spanje nationaal bekend geworden. In maart 2018 ontving hij uit handen van de Spaanse koningin de grootste kunstprijs die het land rijk is. Zijn beelden en tekeningen zijn van hoge kwaliteit en vragen om aandacht. Een van zijn bewonderaars is de wereldberoemde Antonio Lopez Garcia. Van 2002-2011 was hij assistent van de schilder en beeldhouwer Antonio Lopez Garcia. Dit was een belangrijke periode en goede leerschool voor Pedro Quesada die ook nu nog regelmatig samenwerkt met zijn oude ‘leermeester’.

Pedro Quesada maakt zijn tijdloze beelden in verschillende materialen.  Onder andere toont Quesada bij Galerie Bonnard beelden van keramiek en een kunststof. De beelden zijn bijzonder van uitdrukking, vormgeving en kleur. De stijl van de Spaanse kunstenaar wordt gekenmerkt door een naïviteit en door uitingen van onschuldig van in zichzelf opgaande jonge vrouwelijke figuren.

 

Het werk van de Spaanse beeldhouweris oa opgenomen in de vaste collectie van het ‘MEAM’ in Barcelona.

 

Pam Hawkes

Deze Britse kunstenares is nieuw voor Nederland, in de rest van de wereld is haar werk inmiddels een begrip. We snappen waarom. Een schilderij van Pam Hawkes is iets merkwaardigs. Het is tegelijk een mix van modern en middeleeuws. Het is persoonlijk en toch heeft het een uitdagende epische kwaliteit. En hoewel het onderwerp sensueel kan zijn, stralen de afgebeelde modellen vaak een koele onthechting uit.

Deze tegenstelling is wat mensen leuk vinden aan het werk van Pam Hawkes. En ze houden er echt van. Pam is een van de meest populaire artiesten van dit moment ‘op het continent’. In de serie die de kunstenares voor Galerie Bonnard maakte, trekt ze alle registers open en laat ze zien hoe ze werkt en wat haar inspiratie is.

In het werk zijn combinaties te zien die doen denken aan   Byzantijnse religieuze iconen met de schilderkunst van eeuwen daarna. De gouden heilige kunst van 1000 jaar geleden was altijd een inspiratie voor Pam, wat haar bij de hedendaagse schilders behoorlijk ongebruikelijk maakt, ze creëert met de elementen van iconen in haar werk een magisch effect. Hawkes zelf vertelt: “De ambachtslieden die deze beelden hebben geschilderd mochten niet afwijken van de door de kerk voorgeschreven beeldtaal. En toch lijken deze iconen op zichzelf te staan, in mijn werk gebruik ik dit. ”

Pam kwam tot haar unieke stijl (door een voormalige leraar ‘modern gothic’ genoemd) gedurende tientallen jaren van hard werken en studeren. Ze studeerde aan de klassieke kunstacademie waarna ze aan het werk ging in de beroemde juwelenwijk van Birmingham. Helaas kwam op dat moment ”het leven” tussenbeide en vanaf midden 30 kreeg zij pas weer de kans verder te gaan op het pad ‘van de kunst’. Les geven aan een kunstacademie en zelf schilderen beheerst vanaf dat moment haar leven.

Ze geeft toe dat ze niet altijd zelf doet wat ze anderen leert. Pam kent de waarde van voorbereiding, maar negeert het vaak in haar eigen benadering van schilderen. “Ik druis in tegen alles wat mij is geleerd en wat ik anderen leer,” zegt ze. “Ik doe zelden onderzoek of voorbereidende tekeningen. Ik ga meteen door met een half idee en werk het uit terwijl ik verder ga. ”

En het werkt!  Pam’s free- wheeling benadering resulteert in een aantal spectaculair originele ideeën. En ze zien er zeker niet ongevormd of onafgemaakt uit. Eigenlijk juist het tegenovergestelde. Hawkes’  schilderijen zijn altijd prachtig gecomponeerd – zelfs als ze vreemd zijn in wat ze uitbeelden.
De echo van die Byzantijnse iconen is hier duidelijk zichtbaar. Het gouden kleurenschema, het klassiek geposeerde onderwerp en de ongewone omlijsting. Vreemd en geweldig. (Het voorbeeld van het schilderij ‘Spring’, een vrouwportret met bijzondere omkadering van de vingerplant en een Halo van bijen).

En er zijn andere voorbeelden van Pam’s levendige ideeën in de expositie.

Pam Hawkes zelf  zegt:

“De personages in mijn schilderijen geven niet gemakkelijk hun verhalen weg. Het is een verleidelijke wereld waar ze naar verwijzen, een plek van mythevorming en mysterie. Ze nodigen ons uit op een bepaald niveau om te speculeren over de geïdealiseerde herinneringen aan hun leven en een tweede gedachte te geven aan de halfvergiste fabels die we allemaal verzamelen en door onze eigen wereld dragen. “

 

 

 

 

 

Francien Krieg

Kunstenares Francien Krieg haalde onlangs de publiciteit met haar kunstboek over de ouder wordende huid. Haar werk van talloze oudere modellen roept verwondering en vertedering op. Vertedering roept zeker ook het werk op dat Krieg maakte voor deze expositie. Baby’s, kleuters en jonge kinderen in composities die herkenbaar kunnen zijn. Het licht en de huid die erop reageert is een belangrijk onderdeel in het werk van de kunstenares. Het nieuwe werk is daarmee dan ook niet persé een andere richting, het is nog steeds het verhaal dat verteld wordt door de figuren die met liefde en aandacht voor detail worden geportreteerd.

Tegenstellingen zijn ook in deze werken te zien, naast vertedering en ontroering kunnen composities ook vragen oproepen. Precies dat lijkt de kunstenares in haar werk te willen doen; ontroering en vragen over deze ontroering in een beeld samen brengen.

Aanwezige kunstenaars

Neem contact op

Stuur gerust een bericht, we beantwoorden je vraag zo snel mogelijk.

Niet leesbaar? Verander tekst. captcha txt

Typ uw zoektermen in. Druk op enter om te zoeken